Ilha de Moçambique (Portugees voor Mozambique-eiland) is één van de meest bijzondere en historisch-cultureel interessanste plekken om te bezoeken in Mozambique.

In 2017 bezochten we dit eiland voor het eerst. Het was alsof we in een tijdcapsule waren gestapt naar een lang vervlogen tijd, maar nog steeds zo aanwezig en zo voelbaar en tastbaar dat heden en verleden op een haast surrealistische manier door elkaar liepen. We verbleven in een historisch huis genaamd Casa das Ondas (Huis van de Golven) vol met prachtige koloniale meubels en ik hoorde de oceaan zachtjes ruisen vanuit mijn hemelbed. Het beeld van de lokale Makua vrouw, gekleed in een prachtig gekleurde capulana (sarong die voornamelijk in Mozambique wordt gedragen) die voor het huis zit en uitkijkt over de eindeloze kalme blauwe Indische Oceaan, staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.

Ik wilde terug.

Deze keer duurde de reis een stuk langer om er te komen omdat we niet zoals de vorige keer naar Nampula vlogen, maar de bus vanuit Vilanculos namen. Nadat we voor dag en dauw uit Gorongosa Nationaal Park waren vertrokken en langs de nationale weg stonden te wachten, stopte er meteen een grote bus die ons naar Nampula bracht (16 uur) vanwaar we de volgende dag verder konden reizen.

Vanuit Nampula (met ook een internationale luchthaven) namen we de ‘chapa’ (lokale minibus). Reizen met het lokaal vervoer in Mozambique vraagt veel geduld, opgepropt in een kleine bus en wachten tot de bus vol is voor je vertrekt. Comfortabel is anders. Al wachtend kwamen lokale verkopers langs met verse gebakken garnalen op een stokje in peri -peri saus voor 5 metical (ongeveer 5 eurocent). Heerlijk!

Vanuit Nampula is het ongeveer 3 uur rijden met chauffeur en privé taxi, wij deden er een stuk langer over. De chapas zijn eigenlijk veredelde transportbedrijven die, om wat geld bij te verdienen, zoveel mogelijk spullen meenemen. Onderweg viel een deel van de lading van het dak en dus moesten we terug, en hoe dichter we bij het eiland kwamen hoe vaker we moesten stoppen om spullen en dozen af te leveren. We snakten naar een koude 2M, een Mozambikaanse biertje. Gerry was er helemaal klaar mee.Het eilandje wordt door een vaste brug verbonden met het vasteland en het was al donker toen we lichtjes over de brug tegemoet reden. Eindelijk!

We stopten om de laatste spullen af te laden en ik snoof de warme zeebries op. Kruidige etensgeuren kwamen ons tegemoet, de moskee was prachtig verlicht; het noorden van Mozambique is grotendeels islamitisch. Het voelde nog precies als zeven jaar geleden in 2017. Een andere wereld waar heden en verleden op een wonderlijke manier in elkaar overlopen.

We overnachtten in Hotel Central, een volledig uit ruines gerestaureerd voormalig koloniaal administratief gebouw midden in de historische oude stad van het eiland. Het is een prachtig oud gebouw met lange gangen en historische zuilen, al doet het hotel hier en daar wat vervallen aan. Een budgetvriendelijke optie op het eiland met heel redelijk geprijsde kamers en een gezellige bar maar niet direct mijn persoonlijke aanrader. Na een koud biertje ging ik meteen op onderzoek uit en bezocht ik Casa Gabriel, de homestay van Italiaan Gabriele die al jaren op het eiland woont en ook, zoals de meeste accommodaties op het eiland, een gastenverblijf runt in een volledig gerestaureerd historisch pand. Ik klopte op de prachtige bewerkte massief houten deur en werd hartelijk ontvangen. Zodra je door de deur stapt, achter de metersdikke muren het huis in, is het net of je in een Marokkaanse Riad stapt en bevind je je in een andere wereld. De meest verrukkelijke etensgeuren kwamen me tegemoet en vol bewondering keek ik om me heen in dit ware kleine paradijsje, met maar vijf heel betaalbare, eenvoudige maar nette kamers. Gastvrijheid ten top, hier zul je je een ware sultan of sultana voelen!.

Ilha de Mozambique kwam in 1991 op de UNESCO Werelderfgoed lijst. Historisch gezien een belangrijk strategisch punt waar de Arabieren en Sultans van Oman al in de 10e eeuw handelsposten opzetten. In 1498 zetten de Portugezen met Vasco da Gama voet aan wal, werd het eiland een bestuurscentrum en later de hoofdstad van de Portugese Oost-Afrikaanse koloniën. De naam werd afgeleid van  sultan ‘Ali Musa Mbiki’ een arabische sultan die in de 15e eeuw over het eiland heerste. Later werd het hele land hiernaar vernoemd.

De mix van Arabische, Portugese en Afrikaanse (Swahili) invloeden is fascinerend. Vanwege de oude ommuurde stenen stad ‘Stonetown’ wordt het ook wel het Zanzibar van Mozambique genoemd. Het is een prachtige toeristische bestemming in Mozambique welke helaas de laatste jaren veel te lijden heeft van de berichtgeving over de onrusten in het verre noorden van Mozambique (Cabo Delgado); veel internationale toeristen zijn het eiland hierdoor gaan mijden. Toch is het prima te bezoeken en ontvangt het eiland gelukkig weer steeds meer bezoekers, vooral ook uit Mozambique zelf.

De volgende dag bezocht ik nog een aantal schitterende accommodaties, waaronder het beeldschone en exclusieve boetiek hotel Terraço das Quitandas in een meer dan 300 jaar oud gerestaureerd historisch pakhuis. Privé eigendom van een Portugese 'senhora', is dit magnifiek gerestaureerd en vol met prachtige oude koloniale meubels, materialen en tapijten. Wat een lust voor het oog en wat een schoonheid. In Jardim dos Aloés hadden we het geluk dat we de eigenaar Bruno zelf aantroffen, die alle tijd nam voor een uitgebreide rondleiding in zijn werkelijke bijzondere B&B met maar drie kamers en aandacht voor de kleinste minieuze details. Wat een unieke accommodatie, mijn favoriet op het eiland!

Bruno nodigde ons spontaan uit voor het ontbijt de volgende dag waar we de alleraardigste andere gasten ontmoetten; het ontbijt was een waar feest en eigenaar Bruno is een heuse encyclopedie en ambassadeur van het eiland. Het luxueuze Villa Sands hotel sprak mij persoonlijk minder aan, het is een mooi hotel maar onderdeel van een keten waardoor het meteen een stuk minder persoonlijk voelt, ook al was het personeel heel vriendelijk.

We wandelden rond Stone Town , ontmoetten de vriendelijkste mensen en de alleraardigste Fahar van Ilha Blu die dhow tours op het eiland organiseren vanuit een mooi café met voortreffelijke cocktails. Een unieke manier om UNESCO werelderfgoed te zien, vanaf een dhow op de oceaan!

Er moest natuurlijk ook gegeten worden en we waren benieuwd of de mooie restaurants waar we in 2017 aten er nog waren. Ja, Ancoro d’Ouro, ook weer in een prachtig gerestaureerd pand, was open en we aten er heerlijk. We gingen naar een strandtentje voor de lokale specialiteit Cava Cava (soort kreeft), verukkelijk! In een ander lokaal tentje aten we de beste Matapa die ik in Mozambique gegeten heb. De keuken op het eiland is een mix van verse vis met Arabische invloeden van kruiden en specerijen wat de heerlijkste gerechten oplevert

We verbleven 5 dagen op het eiland. We bezochten de interactieve tentoonstelling bij de haven waar we met 3D en virtual reality een reis maakten door het verleden en Makua cultuur. We bezochten het Fort (Fortaleza de São Sebastião) en het museum waar de razend enthousiaste gids ons alles vertelde over de geschiedenis van het eiland en vermaakten ons s’avonds met vrolijke live muziek in één van de mooie cafeś.

Bezoek Ilha de Moçambique als je meer wilt leren over de rijke geschiedenis, cultuur en keuken van Mozambique.. Het is een waar hoogtepunt in je reis naar Mozambique en één van de meest bijzondere plekken in zuidelijk Afrika waar ik geweest ben.

Hoe kom je er? Geen zorgen, ik help je je reis te organiseren naar deze unieke bestemming. We kunnen een video call plannen om je wensen te bespreken. Welkom in Mozambique!