Waarom moet ik op vakantie naar Mozambique? Wat is er te doen? Wat is uniek aan Mozambique? Dit waren de meest gestelde vragen op de Vakantiebeurs voor Bijzondere Reizen in Amsterdam, in de prachtige Beurs van Berlage, een architectonisch kunstwerk met een rijk verleden.

De Vakantiebeurs voor Bijzondere Reizen waar ik dit jaar voor het eerst zelf stond, richt zich op de wat meer kleinschalige aanbieders van vakanties en bijzondere bestemmingen en wordt elk jaar in januari georganiseerd. Ik was nog maar net klaar met het aankleden van mijn tafel, versierd met Mozambikaanse capulanas (sarongs), het aansluiten van de monitor met een presentatie over deze mooie bestemming, en de bezoekers stroomden al binnen.

“Omdat het prachtig mooi is!”, antwoordde ik enthousiast. Paradijselijk, van de gebaande paden af, – een bestemming met nog weinig toeristen, met schitterende stranden, een bijzondere onderwaterwereld met prachtige koraalriffen en kleinschalige mooie accommodaties. “En ik woon er zelf”!  

Nog wat aarzelend bekeken mensen mijn presentatie op de monitor waar mooie beelden voorbij kwamen van de paradijselijke Bazaruto Archipel met de aanlokkelijke turquoise blauwe zee, en de safari in Gorongosa Nationaal Park die we zelf maakten in Gorongosa Nationaal Park in 2024. Een groot contrast op deze regenachtige grijze koude zaterdag in januari. 

Drukker was het al bij de tafel naast mij van de alleraardigste Marjon, die net als ik persoonlijke maatwerk reizen naar Afrika organiseert, naar Madagascar, een inmiddels wat bekendere bestemming in Nederland dan Mozambique. Ik bezocht het zelf ooit in 2010 met Gerry en kwam toen welgeteld 5 toeristen tegen op de hele reis, een prachtig land met unieke natuur.

Tussen alle grotere agenten en touroperators in met professioneel promotiemateriaal, mooie banners en gratis promotiegifts, was het vast geen toeval dat Marjon en ik naast elkaar stonden; kleinschalige eenmansbedrijfjes (eenvrouws bedrijfjes om precies te zijn) met een vergelijkbare visie, persoonlijke aanpak en passie voor het land.

Ik merkte dat onze beider aanpak wel aansprak en we kregen zelfs al vragen of Mozambique en Madagascar niet te combineren zijn. Geografisch gezien inderdaad niet zo ver van elkaar verwijderd, maar beide op zichzelf staande unieke bestemmingen en logistiek gezien nog wel een uitdaging om dit in één vakantie te combineren.

In de loop van de ochtend arriveerden mijn hulptroepen, mijn moeder en vader in zijn Mozambikaanse blouse, op maat gemaakt op de lokale markt van Vilanculos toen hij twee maanden bij ons op bezoek was, mijn zus met mijn nichtje in haar Mozambikaanse broek en zwager die een mooie promotie banner voor me maakte

Vol enthousiasme vertelde mijn vader de bezoekers alles wat ze maar wilden horen over Mozambique, ja dat het heel veilig is, ja dat het makkelijk is om er te komen met KLM en Airlink, dat de mensen alleraardigst, lief en vriendelijk zijn en de vrouwen op de lokale markt allemaal met hem wilden trouwen.

Dat het heerlijk warm en tropisch is en nee niet te heet en vooral, heel ontspannen en relaxed!

Het werd drukker en drukker en ik praatte de longen uit mijn lijf over deze in Nederland nog onbekende bestemming en wat er zoal te zien en te doen is in Mozambique.

Deze voormalige Portugese kolonie is nog een weinig bezochte bestemming in Afrika, , tropisch en warm met kleinschalige boetiek hotels aan een turkoois blauwe Oceaan en exclusieve safari mogelijkheden. Het duiken en snorkelen is er fantastisch en zwemmen met de walvishaaien uniek.

Hoewel Mozambique vaak wordt gecombineerd met een reis naar Zuid-Afrika als strandbestemming aan het eind, heeft het land meer dan genoeg te bieden voor een twee tot drieweekse vakantie. De hoofdstad Maputo, gelegen aan de Indische Oceaan en met zijn relaxte sfeer is alleen al leuk om een paar dagen te verblijven, de mooie kunst galeries, kleurige markten en historische gebouwen te bezoeken en alvast een voorproefje te nemen van de Mozambikaanse keuken met de beroemde ‘Per-Peri kip’ en natuurlijk de verse tijgergarnalen.

Safarimogelijkheden zijn er in Maputo Nationaal Park, Zinave Nationaal Park en het magnifieke prachtige Gorongosa Nationaal Park. Liefhebbers van cultuurhistorie zullen hun hart ophalen op Ilha de Moçambique (portugees voor Mozambique eiland). UNESCO Werelderfgoed waar heden en verleden door elkaar lopen en voor mijzelf één van de hoogtepunten in Mozambique.

Op zondag, de tweede dag van de beurs was het een stuk rustiger. Maar mijn presentatie over Mozambique werd goed bezocht. Het viel nog niet mee het unieke van Mozambique in 25 minuten samen te vatten, maar de paradijselijke plaatjes en beelden spraken tot de verbeelding en de reacties waren enthousiast. “Wat is het prachtig daar”! De schoonheid! "Wat heeft het ontzettend veel moois te bieden” en "Hoe kom je daar zo terecht?!" - waren de opmerkingen zoal. Een aantal mensen kwam terug naar mijn stand om nog meer te weten te komen. Missie geslaagd!

Vooral het feit dat Mozambique nog zo weinig wordt bezocht met geen massa toerisme sprak veel mensen aan. Een bijzondere en unieke bestemming, de Vakantiebeurs deed haar naam eer aan.

Als je van Afrika houdt en ongerepte bestemmingen; van strand houdt, snorkelen of duiken of een heerlijke ontspannen wellness vakantie na een safarireis, dan zit je goed in Mozambique. Mauritius, vaak gekozen als door agenten of touroperators als combinatie safari/strand is mooi. Maar Mauritius is veel toeristischer, veel drukker en met al veel grote resorts, terwijl je in Mozambique de paradijselijke stranden nog bijna voor jezelf hebt en je geen grote resorts zult aantreffen.

Meerdere bezoekers vroegen mij of ik groepsreizen naar Mozambique organiseer. Kleinschalig maar dan wel georganiseerd en in klein groepsverband. Een idee wat ik al kreeg toen ik in Zimbabwe was afgelopen jaar, werd bevestigd. Iets waar ik dit jaar zeker naar ga kijken. Een avontuurlijke kleinschalige groepsreis met start in Vilanculos naar Gorongosa Nationaal Park behoort zeker tot de mogelijkheden. Stay tuned!

We reisden naar Zimbabwe voor mijn 50e verjaardag, het land waar ik zulke dierbare herinneringen aan heb. Ik kwam er voor het eerst in 2000 en bezocht er de Victoria watervallen. Ik ontmoette er, behalve de meest vriendelijke en liefste mensen op aarde, ook de Amerikaanse Cathy en via haar Gerry, alweer 22 jaar mijn levensgezel.

IIk wilde graag terug naar de Bvumba Bergen – ook wel de ‘'misty mountains'’ genoemd want meestal - net als de Tafelberg in Zuid-Afrika, in de wolken. We bezochten dit gebied in 2017 en ik had er dierbare herinneringen aan. Het ligt eigenlijk net over de grens met Mozambique dus vanuit Vilanculos is het qua afstand niet zo ver in kilometers, maar de weg is ontzettend slecht en vol met 'potholes', dus je doet er behoorlijk lang over. Door het hooggelegen berggebied heeft het een totaal ander klimaat dan Mozambique; koel en droog met een bijzondere biodiversiteit. Mensen komen uit de hele wereld voor de bijzondere vogels.

Aangekomen in Mutare, direct na de grensovergang, overviel me een gevoel van melancholie. De sfeer was anders dan in 2017. Armer, onrustiger, geagiteerder. Zimbabwe worstelt al jaren met hyperinflatie, de koopkracht is enorm achteruit gegaan en mensen hebben het moeilijk. Je ziet mensen zichtbaar worstelen om te overleven. Hoewel er ook veel Zimbabweanen zijn met veel geld en ook dat is heel zichtbaar.

Het 100 jaar oude koloniale hotel in Engelse stijl waar we verbleven, compleet met bloemengordijnen, klassieke stijl tafelkleedjes en schitterende bloementuinen, paste bij mijn melancholische stemming. Blijkbaar is zo'n verjaardag toch zo'n moment waarop je het leven aan je voorbij laat gaan en je de tijd en vele momenten laat passeren. We namen een drankje in de tuin en ik zag een prachtig boeket bloemen op de composthoop liggen. Ik dacht, daar ga je. Net zo vergankelijk als wij mensen en onze herinneringen. Melancholisch en dankbaar tegelijk. Past dat bij 50?

Gerry verraste me s'ochtends met een videoboodschap van dierbaren en ik voelde me rijk met zoveel lieve mensen om me heen in verschillende landen, ver weg en toch zo dichtbij. We aten een feestelijk taartje in Tony’s café – beroemd in heel Zimbabwe en ver daarbuiten. Ik sprak de eigenaar van het hotel die net naar de 99e verjaardag van zijn zuster in Engeland was geweest. We ontmoetten aardige gasten die me over gebieden in Zimbabwe vertelden die ik nog niet kende en dacht hoe leuk zou het zijn een (kleinschalige) groepsreis van Mozambique naar Zimbabwe te organiseren met Uniek Mozambique! Ik werd er helemaal enthousiast van!

Na mijn verjaardag kampeerden we nog 2 nachtjes. Het voormalig woonhuis met de douche en WC ademde een staat van verval met boeken en posters op de muur uit betere tijden. De plek was prachtig en vol bloemen en geuren.

We kwamen een aardig jong Nederlands stel tegen die al twee jaar met een Landrover door Afrika trekken en onderweg digitaal werken.

Ik voelde me ineens stokoud en een wanhopige gedachte schoot door mijn hoofd. Ik ben niet heel goed met social media, we zijn geen digitale nomaden en hebben geen pensioen. Hoe moet het nu verder?! Ik besloot maar een  Gin Tonic te maken. Van het aardige personeel in de keuken kreeg ik een citroen die net zo oud was als ik zelf.

Na twee koude nachten onder een  kristalheldere sterrenhemel, trakteerden we onszelf nog maar eens op een nachtje in hetzelfde hotel om lekker bij het haardvuur te zitten en alles te laten bezinken.

Er is geen weg terug, alleen vooruit. Iedereen heeft een andere weg te lopen in het leven, soms moeilijk, soms makkelijker, maar voor iedereen uniek. Maak er wat van, als je kunt.

Happy 50!!